خانواده یعنی احساس مسئولیت

مسئولیت والدین در برابر فرزندان

فرزند، نعمتی است که خداوند متعال به والدین عطا می کند. در روایت های معصومان علیهم السلام از فرزند به برکت، گلی از گل های بهشت و جگرگوشه مؤمن تعبیر شده است. از حسن بصری نقل شده است که می گفت: «فرزند چیزی است که اگر زنده بماند، رنجورم می کند و چون بمیرد، مرگش بی تاب و توانم می سازد.» چون این سخن به گوش امام سجاد علیه السلام رسید، فرمود:

به خدا قسم، دروغ گفت. فرزند بهترین نعمت است. اگر بماند، دعایی است حاضر؛ یعنی دعایش در حق والدین مستجاب است و چون بمیرد، شفاعت کننده ای است که انسان او را پیشاپیش می فرستد.

پس، والدین باید شکر این نعمت را به جای آورند، بدین صورت که مسئولیت هایی را که در برابر فرزندان دارند، انجام دهند. برخی به اشتباه می پندارند که فقط والدین بر گردن فرزند حق دارند و برای فرزندان هیچ حقی نیست. ابو رافع روزی از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله پرسید: «مگر فرزندان بر ما حقی دارند، همان گونه که ما بر آنها حق داریم؟» فرمود: «آری و آن گاه حقوقی را برشمرد».